معارف اسلامی و حقوق - تفریح و شادی

نقش عبودیت در زندگی- بخش اولشهربانو عباس‌زاده و محمدرضا مصطفی‌پورعبودیت از محوری‌ترین آموزه‌های قرآنی و اسلامی است. در میان اقسام توحید، توحید در عبودیت از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، زیرا ناظر به هدف آفرینش انسان است و زندگی در این مدار قرار گرفته و با آن معنا می‌یابد. عبودیت همانند روحی است که به اعمال و عبادات و افعال انسانی حیات می‌بخشد؛ یعنی افعالی مانند نماز، روزه، حج، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر با نیت عبودیت الهی معنا پیدا می‌کنند. عبودیت مقوله‌ای است که اگر کسی آن را انجام دهد و روح نیت الهی در آن جلوه نکند، پذیرفته نمی‌شود. هدف این نوشتار بررسی تأثیر عبودیت در زندگی انسان از جهت فردی و اجتماعی است. مطلب حاضر از نشریه پاسدار اسلام شماره 413-414 و 411-412 انتخاب شده و با تلخیص و تصرف تقدیم خوانندگان عزیز می‌شود.***چیستی عبودیتبندگی و عبودیت، اساسی‌ترین هدف خلقت انسان است، هدفی که اگر تحقق یابد، مقام نبوت محقق می‌شود. از این رو در تشهد نماز گفته می‌شود: « اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ» و این نشانه آن است که که نبوت و رسالت بدون بندگی تحقق پیدا نمی‌کند. قرآن می‌فرماید: «جن و انس را فقط برای عبادت آفریدم.»(1)یعنی عبودیت رابطه جن و انسان‌ با خالق است. خدای سبحان، عبودیت را بر انسان واجب کرده است تا در سایه آن به اوج کمال برسد و شایسته قرب حق شود.هر حرکت و رفتاری را که دور از غفلت از خدا و در مسیر کمال باشد، عبودیت گویند. از نظر لغت عرب، عبد به انسانی می‌گویند که سر تا پا به مولای خود تعلق داشته باشد و اراده‌اش تابع اراده او و خواسته‌‌اش تابع خواسته او باشد و در برابر او مالک چیزی نباشد و در اطاعت او احساس سختی نکند.عبودیت عامل اصلاح فکر و سخن و عمل, ...ادامه مطلب